Getuigenis van een patiënt die wacht op een meldhond

Wat kan een Diabetic Alert Dog of een diabetesmeldhond voor mij betekenen? Het is geen gemakkelijke vraag voor mij omdat het wil zeggen dat ik hulp nodig heb, maar hoe moeilijk ik het daar ook mee heb, daar komt het wel op neer: ik heb hulp nodig en een diabetes meldhond kan die hulp aan mij geven.

Hoewel diabetes regelmatig in de media komt, weten veel mensen niet dat leven met diabetes voortdurend balanceren is op een wankel koord waarbij zelfs de beste acrobaten al eens hun evenwicht verliezen. Hypo’s en hypers horen daarbij,  je leven lang. Het zijn vooral de hoge bloedsuikerwaarden waar veel aandacht voor is omdat deze voor heel wat complicaties kunnen zorgen zoals problemen met je ogen, nieren, zenuwschade,...  Maar ook een te lage bloedsuikerspiegel of een ‘hypo’zorgt voor problemen.  Soms voel je je ‘alleen’ heel beroerd, maar een hypo kan ook gevaarlijk zijn en zelfs levensbedreigend.  Je bloedsuikerwaarden stijgen bovendien ook vaak na een doorgemaakte hypo waardoor je bloedsuikers soms meer weg hebben van een rollercoaster met driedubbele loopings, en wat je regeling mee in de war stuurt.

Het is dus belangrijk om  hypo’s te voorkomen, maar dat is niet eenvoudig. Er is niet altijd een duidelijke reden voor je bloedsuikerwaarden, en soms overvalt een hypo je gewoon. In mijn geval zijn vooral mijn nachten problematisch. Als kind heb ik zelfs meerdere keren het bewustzijn verloren waarbij de nodige zorgverleners opgetrommeld moesten worden. Dat ligt gelukkig al een tijdje achter mij, maar mijn nachten blijven een grote zorg. Nog steeds heb ik periodes waar ik wekenlang nachtelijke hypo’s doormaak, wat verre van een pretje is en ook allesbehalve veilig is.  Soms daalt je bloedsuikerwaarde zo snel en zo diep dat je niet meer in staat bent om te reageren, omdat  je verward bent en niet meer weet hoe of wat je moet doen of omdat alle kracht uit je lichaam verdwenen is. Je hebt geen controle meer over je lichaam. Het enige wat je kan doen is hulpeloos wachten tot de suikers hun werk doen. Meer dan eens lag mijn meter en suikervoorraad net buiten mijn handbereik en dan sta je daar. De ene keer badend in het zweet, met mijn hart kloppend – of zeg maar racend – tot in mijn keel, met hevige spierkrampen en bevend als een rietje, en je lichaam dat schreeuwt naar suiker. Na al die jaren kan een hypo nog altijd doodeng voelen. Een andere keer ben ik suf en verdwaasd, wetend dat er iets niet klopt, maar wat wilde ik nu eigenlijk doen?  Ik weet het niet, totale black-out… Mijn hersenen zitten duidelijk zonder brandstof… Nog een andere keer zit ik met trillende benen op de rand van mijn bed, na de zoveelste poging om recht te staan …  En dan zijn er nog de talloze ochtenden van wakker worden tussen kletsnatte lakens, en met barstende hoofdpijn. Overdag stellen lage bloedsuikerwaarden je evengoed voor problemen. Normaal kan je die goed onder controle houden, maar los daarvan zetten ze je wel aan de zijlijn. Je moet stoppen waar je mee bezig bent:  belangrijk overleg? Pech. Een trein die je moet halen? Jammer maar helaas.  Maar als je bloedsuiker te snel daalt en je geen tijd hebt om in te grijpen, dan wordt het een andere zaak. Net zoals wanneer je de hypo niet voelt aankomen.   

Beste kameraadje, daar zal jij zo belangrijk zijn voor mij. Je zal mij waarschuwen voor (nakende) hypo’s, ook ‘s nachts. Daar zal je een stevige portie doorzettingsvermogen en best wat decibels voor aan de dag mogen leggen want menige wekkers halen mij niet uit mijn slaap tijdens een hypo. Je zal mijn noodkit brengen wanneer ik deze niet meer kan gaan halen. Je zal mij weerhouden om mij hoofd neer te leggen wanneer ik denk gewoon moe te zijn, terwijl mijn bloedsuiker gevaarlijk snel daalt. Je zal mij misschien een paar helse nachten besparen omdat je de hypo alarmeert zodat ik vroeger kan ingrijpen. Je zal helpen voorkomen dat ik het bewustzijn verlies, en zo misschien zelfs mijn leven redden. Wanneer je een tijdje aan mijn zijde staat, zal ik misschien een betere instelling hebben wat nieuwe complicaties kan helpen voorkomen, want mijn lichaam heeft jammer genoeg al behoorlijk wat schade ondervonden van mijn diabetes.  Waar de schade aan mijn ogen al bestaande is, zal je mij misschien zelfs ook kunnen helpen. En naast dat alles zal je mij gemoedsrust geven. Wetend dat je mij zal waarschuwen bij een hypo, zal je mij een veilig gevoel geven waardoor ik met een gerust hart kan gaan slapen en alleen kan gaan wonen. 

Beste kameraadje, je zal een intensieve training moeten volgen om mij te leren helpen. Een training waar je wel wat lekkers zal krijgen, maar waar het toch hard werken is.  Je zal lage bloedsuikerwaarden leren herkennen en signaleren aan mij, bijvoorbeeld door met je snuit tegen mij aan te duwen of te blaffen, en om mij mijn ‘noodkit’ te brengen. Ik weet dat het niet gemakkelijk voor je zal zijn, zeker als ik de situatie niet meer kan inschatten of als ik niet meer reageer. Je zal dan doortastend moeten zijn: je zal mij moeten blijven aanporren, of zelfs blaffen, en als ik het bewustzijn zou verliezen, een alarmknop bedienen.

Het zal mij een gevoel van veiligheid geven, zowel thuis als buitenhuis, op de baan als in de trein, en overdag en ‘s nachts. Ik kijk uit naar een tijd van minder gebroken nachten, minder nachtelijke valpartijen en minder ochtenden van kletsnatte lakens en knallende hoofdpijn, want dat is wat jij voor mij zal teweegbrengen. Er ligt veel verantwoordelijkheid op jou, dat weet ik. De zorg voor mij zal veel van je vragen, net zoals mijn ziekte veel van mij vraagt. Want dat is het ook. Waar het nu ‘ik en mijn diabetes’ is, zal het ‘ik en jij’ zijn, zal het ‘wij’ zijn. Meer dan mijn hulphond, zal je mijn vriend zijn, mijn maatje dat mij de moed geeft om er elke dag opnieuw voor te gaan. 

Ik kijk uit naar de dag dat ik je zal zien. Het zal wennen zijn, voor jou en voor mij, want je zal al volwassen zijn. In het eerste jaar van je leven zal ik je jammer genoeg niet kennen. In deze tijd zal je met veel zorg opgevangen worden in een gastgezin, waar je zal opgevoed worden tot een sociale hond en waar de basis gelegd zal worden voor je vaardigheden als hulphond.